.
Kuratorka jo pśedewšym zagronita za muzejowu zběrku narodnych drastwow a tekstilijow, tuchylu nejwětšeje zběrki dolnoserbskich narodnych drastwow regiona wokoło města Chóśebuza. Do wobstatka zběrki słušaju nic jano drastwy dolnoserbskego teritoriuma, ale teke drastwine źěle z drugich łužyskich regionow kaž teke pśerědke objekty ze zwenkałužyskich regionow něgajšnych połobskich narodnych drastwow.
Kněni Nowakojc jo wušej togo zagronita za fotowy archiw muzeja kaž tež za zběrku k serbskim nałogam.
Do źěłowych wobłukow diplomoweje kulturneje wědomnostki a sorabistki słušaju zaměrne rozšyrjenje a zachowanje tych zběrkow kaž teke jich wědomostne pósuźowanje, wuslěźenje a prezentěrowanje.
Tak ma wóna zagronitosć za jeje zběrańske objekty w depośe a stawnej wustajeńcy, koncipěrujo a organizěrujo ale teke wustajeńce k wšakorakim zběrkowym wobłukam, pišo wó tom wědomnostne pśinoski a pósrědnijo wědu w pśednoskach a wósebnych wjeźenjach pó muzeju.
Pśesegajuce projekty jeje źěła zajźonych lět su mjazy drugim ekspozicije wó narodnych drastwach połobskich Słowjanow Hannoverskego Wendlanda, wó něgajšnych serbskich narodnych drastwach nad Odru a wó tematice serbskich seśelnicow. K toś tym mjenowanym wustajeńskim projektam su se teke wuźěłali a wudali wobšyrne wědomnostne publikacije.
W běgu pśetwari Serbskego muzeja a nowokoncipěrowanja a nowowugótowanja stawneje wustajeńce jo Martina Nowakojc statkowała ako zagronita kuratorka. Wóna jo tež redaktorka za wót lěta 2006 wuchadajuce muzejowe spise w rěźe „Sorbische Kostbarkeiten – Serbske drogotki“.
– diplomowa kulturna wědomnostnica a sorabistka
– kuratorka – wobłuki: narodne drastwy a tekstilije, nałogi, fotografija
.
Kuratorka jo zagronita za zběrki twórjece wuměłstwo, ludowe wuměłstwo a wšedna kultura, kótarež su se załožyli w lěśe 1986 za nowy serbski muzej. Objekty su se nakupili, pśewzeli abo su se muzejoju darili. Tós ta koncentracija wuźěłow w naspomnjetych zběrkach twóri dobry zakład za dalšne wědomnostne wobźěłanje. Wuske partnaŕstwo ze specialistami, mj. dr. ze Serbskim institutom, jo našu źěłabnosć w běgu 35 lět spěchowało. Móžomy z gjardosću wó wuznamnem fundusu ku kulturnym stawiznam dolnołužyskich Serbow howko powědaś, kenž se dalej zaměrnje a systematiski kwalificěrujo.
Do wuměłskeje zběrki słušaju objekty kaž mólby, grafika, plastika, śišće, fotografije, plakaty a tekstilne wuměłstwo, kenž póchadaju z 19. stolěśa a segaju až do pśibytnosći. Wóni wótbłyšćuju kulturno-estetiske zacuśe a myslenje wuměłcowkow a wuměłcow a jich myslenje wó domowni a luźe. W pśibytnosći se wuměłce pak pśedewšym zaběraju ze změnu łužyskeje krajiny, ze zgubjenim domownje a serbskeje identity. Nacasne wuměłstwo pśez projekty a nakupy spěchowaś słuša tejerownosći k nadawkam muzeja. Wuslědki zběranja a projektowego źěła se wózjawiju we wósebnych wustajeńcach, publikacijach a pśednoskach tež w dolnoserbskej rěcy.
K nastaśu: Zběrka twórjecego wuměłstwa jo se zachopiła z nakupom wobšyrnego konwoluta akwarelow ze zawóstajeństwa wětošojskego mólarja Wylema Šybarja. Twóŕby dalšnych dolnoserbskich a górnoserbskich mólarjow z dolnołužyskimi temami su k tomu pśišli. Mólby pśedchadnikow swójskego serbskego wuměłstwa słušaju teke do zběrki, n.pś. wót Ludvika Kuby. Zapśěgnjone su teke wobraze ze „starego“ měsćańskego muzeja. Pśez integrěrowanje wuměłskich twóŕbow do muzealneje zběrki dostanjo młogi dotychměst njeznaty wuměłc a wuměłcowka wótery raz prědne zjawne pśipóznaśe. Wuslědki slěźenja wó nastaśu twóŕby, wó portretěrowanych wósobach a wó žywjenjoběgu jo pśinjasło młogi pśibytk na pólu wuměłstwa. K tomu licy nadejźenje serbskich wuměłcow kaž Paula a Fryca Duringa, Karla Nowaka abo Alfreda Janigka.
Serbske wuměłce źěłaju zwětša na temy krajina, wšedne žywjenje a nałogi. Wóni pśedstaju nutśikowny wid na Serbstwo, wótźělba „błośańske mólowanje“ pósrědnijo wid wót wenka na Dolnych Serbow.
Z pśiběraceju znatosću jo Serbski muzej někotare wusegajuce twóŕby do wuměłskeje zběrki dostał, kótarež su něnto zjawnosći pśistupne.
Zběrka ludowěgo wuměłstwa wobpśimjejo objekty a konwoluty łužyskich ludowych wuměłcow a lajkow, kenž cesto na wšakorakich pólach kreatiwnje źěłaju. Wóni póceraju ze žyweje serbskeje ludoweje kultury swóje temy a źěłaju na papjerje, z glinu, głažkom abo na jajowej škórpinje.
Zběrka tradicionelnych jatšownych jajkow wobpśimjejo něźi 900 wupyšnjonych kurjecych, gusecych a strusowych jajow, kótarež se cesto k jatšam wustajaju.
W zběrce z objektami wšednego dnja lažy fokus na wupyšnjenju, datěrowanju a napismje, pśi comž jo serbske pismo kradu rědke.
Zběrka keramiskich objektow wobpśimjejo wšakorake sudobja z łužyskich gjarncaŕnjow a jo pśeglědka toś togo rucnikaŕstwa.
Błośańske suweněry pokazuju na to, kak se zwikujo na turistiskem pólu z błośańskeju krajinu, z jadneju z nejžrědnjejšych w cełej Nimskej. Pśi tom se wopokazujo, až jo narodna drastwa cesto wuzwólony motiw.
Dalšne zagronitosći
Kuratorka pśigótujo a pśewjeźo forum k spěchowanju dolnoserbskeje rěcy “Serbske blido” a zastupujo Serbski muzej na zmakanjach a zarědowanjach serbskich institucijow a organizacijow.
– diplomowa kulturna wědomnostica/sorabistka
– kuratorka – wobłuki: twórjece wuměłstwo, ludowe wuměłstwo, kultura wšednego dnja, suweněry
.
Katharina Kliemowa źěła wót awgusta 2023 ako muzejowa pedagogowka.
Jeje nadawk jo kulturne a historiske derbstwo dolnołužyskich Serbow wujasniś a pśedstajiś. Dopóznaśe wó kulturnej wjelerakosći, kótaruž toś ten region južo wjele stow lět wugótujo, móžo pśedsudki wóttwariś a tolerancu a wótwórjonosć k swěoju w naśogo regionje zmócniś. Pósrědnjenje toś teje wjelerakosći jo wažny pśinosk k kubłanju demokratije a wuwijanju interkulturelneje kompetence pla źiśi, ako teke pla dorosćonych.
Mimo pórucenjow za šule organizěrujo archeologowka a zakładnošulska pedagogowka zarědowanja za familije a dorosćonych. Dalej źěła wóna na tom stawnu wustajeńcu z pórucenjami za źiśi rozšyriś a pśewóźujo koncepciju wósebnych wustajeńcow.
Muzej ze swójeju jadnorazoweju wjelerakosću objektow k dolnoserbskim stawiznam a kulturje w analognje, ako teke digitalnje formje widobnjejše cyniś, jo tejerownosći jadno z jeje źěłowych pólow.
.
Steffen Krestin jo absolwent Humboldtskeje uniwersity w Barlinju. Diplomowy historikaŕ a muzeolog źěła z lěta 1985 w muzeumojstwje. Wót lěta 1988 jo sobuźěłaśeŕ Wobwodnego muzeja Chóśebuz a 1990–94 kustos w Pücklerowem muzeju w Rogeńcu. 1995 pśewzejo wjednistwo Měsćańskich zběrkow Chóśebuz a jo z tym zagronity za Měsćański archiw, Měsćański muzej a Serbski muzej.
Ako historikaŕ jo wón zagronity pśedewšym za wustajeńce a publikacije k chóśebuskim stawiznam, kulturnym stawiznam a k wuměłstwoju w regionje. W jogo wjeźeńskej funkciji procujo se wósebje wó to, zdźaržanje dolnoserbskeje rěcy spěchowaś a pódpěrowaś.
Koopercija mjazy institucijami Měsćańskich zběrkow, ale teke z drugimi partnarjami jo jomu wósebna pótrjebnosć. Na prědnem městnje stoj pśi tom zgromadne źěło ze serbskimi institucijami, kaž ze Serbskim institutom a budyšyńskim Serbskim muzejom, ale teke z drugimi partnarjami, kenž se z temami a aspektami serbskeje kultury a serbskich stawiznach zaběraju.
Steffen Krestin z jogo źěłom k tomu pśinosujo, až muzeje ako městna slěźenja swóje zběrki šyrokemu publikumoju pśistupniju a nowe dopóznaśa we wustajeńcach a publikacjach wózjawiju.
– diplomowy historikaŕ a muzeolog
– wót lěta 1995 wjednik Serbskego muzeja