Prědne rozsudy k wutwórjenjeju samostatnego serbskego muzeja w Chóśebuzu póstajiju se južo wob kóńc casa NDR. Wót lěta 1991 se w lěśe 1986 wót města kupjony dom w Młyńskej droze 12 saněrujo. Pśetwaŕ chroma kaž tež zatwarjenje prědneje stawneje wustajeńce k stawiznam a kulturje Dolnołužyskich Serbow financěruju kraj Bramborska, Załožba za serbski lud a město Chóśebuz.
Dnja 3. junija 1994 se Serbski muzej swětocnje wótwórijo. Prědny raz su z tym kulturne stawizny Serbow Dolneje Łužyce w jadnej stawnej wustajency wobšyrnje pśedstajone. W nalěśu 1996 rozšyrijo se ekspozicija wó wótźělenje za rane stawizny Serbow, zaměstnjone w piwnicy muzeja.
W jano mało lětach jo se muzej wuwijał na kompetencny centrum za serbske kulturne stawizny Dolneje Łužyce a ako wóźecy muzej za regionalne domowniske śpy a muzeje.
Až do kóńca lěta 2015 jo něźi 98.000 woglědowarjow póznało stawnu wustajeńcu kaž teke wěcej nježli 90 wósebnych wustajeńcow, wjele koncertow, cytanja, pśednoski a dalšne zarědowanja. Tež zwenka města Chóśebuza a zwenka Łužyce jo muzej z wustajeńcami a pśednoskami wustupował.
Akutnje wót wumrěśa wobgrozonu dolnoserbsku rěc žywu wobchowaś, jo wažna nastupnosć našogo muzeja. Toś glědamy we wustajeńcach kaž tež w publikacijach a drugich wózjawjenjach muzeja konsekwentnje na dolnoserbsko-nimsku dwójorěcnosć. Wušej togo pórucyjo muzej zarědowański slěd “Serbske blido” ako góźbu za aktiwne nałožowanje serbskeje rěcy, wósebnje za maminorěcnych a wšyknych, kótarež kśě serbsku rěc nawuknuś.
Z pódpěru Serbskego instituta w Chóśebuzu a drugich awtorow wudawa muzej wót lěta 2006 swójski publikaciski rěd “Sorbische Kostbarkeiten – Serbske drogotki”.
Pó w lěśe 2016 zachopjonych wobšyrnych saněrowańskich źěłach prezentěrujo se muzej wót nazymy 2020 sem z noweju, nacasneju trajneju wustajeńcu.
Serbski muzej jo źěl Měsćańskich zběrkow Chóśebuza a financěrujo se wót Města a wót Załožby za serbski lud.