Dolna Łužyca jo pódpołnocny źěl Łužyce. Teritorium Łužyce, kenž jo něga był wobgranicowany wót Sprjewje w pódpołnocy, wót Bobra w pódzajtšu, Carnego Halštrowa w pódpołudnju a Dubny w pódwjacoru, jo był w něgajšnem casu wót wšakorakich serbskich rodow wobsedlony.
Pómjenowanje Łužyca póchada wót staroserbskego słowa ług, to jo bagnita, gólkata nižyna. Z togo jo nastało mě roda how bydlecych Lunsizi, Lunsizani, Lusizi abo Lusizer, to groni Łužycanarjow.
Sami se w swójej rěcy mjenuju Serby (nimski: Sorben abo Wenden), Nimce su jim za wětšy źěl gronili Wenden. Toś to pómjenowanje namakajo se južo pla romskich zapisowarjow stawiznow, kótarež su wšykne jim njeznate rody pómjenowali ako Veneti.
Słowo Wenden zacuwa se w Górnej Łužycy wót wětšyny luźi pśecej hyšći ako wótgódnośece a se togodla lěbda wužywa. Dolnołužyske Serby wužywaju za sebje w nimskej rěcy wobej słowje Sorben a Wenden rownogódnje a rownopšawnje.
